Sıra bizde

        Kapana  kısıldım yine. Yazı yazmakta arıyorum çareyi. Çare olmayacağını bile bile... Bir yanda müziğim diğer yanda hayallerim, umutlarım öbür yanda çaresizliğim. Oturmuş ne yapacağımızı düşünüyoruz. Anlatamıyorum kimseye. "Herkes yanımdayken bile yalnızım." diyorum. Kimse anlamıyor tabi ki beni. Karanlıktayım. Aydınlığa ulaşmam gerek ama kimse uzatmıyor elini. Uzatamıyor. Çünkü itiyorum herkesi. Uzaklaştırıyorum kendimden. Hem herkesle beraber olmak istiyorum. Hem tek başına. Çok karmaşığım yani.

        Her zaman derdime çare olan müzik bu sefer hiç iyi gelmiyor bana. Ferman'ın huzur bulduğum sesini bile istemiyorum. Hiç bir şey yapmak istemiyorum aslında ya da yapacağım şey belli ama yapamıyorum diyelim. Önce bir liste hazırlamak istiyorum. "Yapılacaklar listesi". Yapmak isteyip de yapamadığı ne varsa yazacağım bir bir. Zincirlerimi kırmam gerek artık benim. Yoksa gerçekten çıldıracağım. Özgür olmak istiyorum. Kimse karışmasın. Her şeyi ben yapayım. Hatalarımı ve doğrularımı görmem gerek.

        Ferman'ın bir şarkısı var. "Sıra bizde". Oradaki gibi olmak istiyorum. Sözleri çok güzeldi.

Çok bekledik başlasın hayaller, sıra bizde
Karışmasın kimse artık yeter, sıra bizde

Biliyorum adım gibi 
Bir anda şansım dönecek, aşk gelecek
Bir yol var orada hayatım değişecek
Hadi gidelim.

Çok bekledik başlasın hayaller, sıra bizde
Karışmayın kimse artık yeter, sıra bizde

Bir anda rüya gibi buluruz bambaşka yerde kendimizi
Nasılsa her yer aşk bize, gülümse
Hadi gidelim.

       Bir tek bunu dinlediğimde biraz açılır gibi oluyorum. Güç almaya çalışıyorum bu şarkıdan. Gelecek günlerin neler getireceği belli olmaz...